کسی باور نمی‌کرد که لات، هبل، عزی؛ خدایانی که هر روزه مردمان بسیاری در مقابل آن خضوع می‌کردند، برایشان قربانی می‌بردند در هم شکسته، نابود و خاطره‌ای در میان کتب گردند.
کسی باور نمی‌کرد که نمرود با آن کاخ و غرورش، با آن استکبارش، بت وجودش توسط ابراهیم علیه السلام شکسته شود و پشه‌ای مأمور ذلت او گردد و از نام و کاخش، جز ویرانه‌ای نماند.
کسی باور نمی‌کرد، فرعون با آن عظمت با آن شکوه، با آن اقتدار که مردم را به بندگی خویش و استضعاف گرفته بود با آن ادعای خدایی‌اش؛ غرق آبهای نیل گردد و از او جز عبرتی و مجسمه‌ای مومیایی هیچ نماند.
کسی باور نمی‌کرد، بنی امیه با آن حکومت مخوف و خونریز، با آن شاهان و سلاطین و کاخهای سبز، با یزید و جنایتهایش (ویران کردن کعبه و قتل عام عمومی مکه ـ قیام حرّه ـ و مهمتر شهادت امام حسین علیه السلام و یارانش) روزی نابود گردد و از آن چیزی جز رنگ سیاه ذلت و خفت در کاغذهای تاریخ نماند.
کسی باور نمی‌کرد، بنی عباس با آن تزویرها و حکومت مخوف، جنایات، تشریفات و تجملات و هرزه گی هایش نابود گردد.
کسی باور نمی‌کرد بساط شاهنشاهی ۲۵۰۰ ساله از ایران برچیده شود. کسی باور نمی‌کرد بزرگترین ژاندارم منطقه، هم‌پیمان بزرگ استکبار ؛ روزی چنان تحقیر شود که هیچ سرزمین و حکومتی جرأت نکند یا مصلحت نبیند به او پناه دهد. کسی باور نمی‌کرد دستگاه مخوف ساواک و گارد شاهنشاهی و… همه و همه فرو ریزد.
کسی باور نمی‌کرد، اتحاد جماهیر شوروی، حکومت چکمه‌پوشان جنایتکار مارکس و لنین، اشغال‌گر افغانستان مظلوم، آنکه نیمی از جهان را در اختیار داشت؛ به زباله‌دان تاریخ رود و به قول امام خمینی (ره) سر از موزه‌ها درآورد.
کسی باور نمی‌کرد صدام با آن همه جنایاتش، قتل عام شیعیان، با حمله به ایرانش، با بمباران شهرها، شیمیایی حلبچه و آن قهقه‌های مستی اش و صدامی که در آغاز جنگ ادعا می‌کرد سه روز دیگر تهران است؛ خرمشهر را هم نتواند نگهدارد و در آخر اقرار و اعتراف به شکست نماید و همو توسط حامیان، دوستان و یاران خود یعنی با همان ظالمان مثل خود نابود و مضمحل گردد.
کسی باور نمی‌کرد، جنگ جهانی سوم، جنگی که تمام جهان؛ هواپیماهای میگ روسی، هواپیماهای جاسوسی آواکس امریکایی، توپ فرانسوی، سلاح‌های شیمیایی آلمانی، همه و همة عالم می خواستند ملتی تنها را نابود کنند، حتی نتوانند یک وجب خاک ایران را هم تصاحب کنند و شکست خورده و سرافکنده گردند.
کسی باور نمی‌کرد، اسرائیل با آن اهمیت که تمام کشورهای عربی نتوانستند در جنگ اعراب و اسرائیل، شش روز مقابل او مقاومت کنند و تن به ذلت «کمپ دیوید» دادند روزی در مقابل جماعتی با دست خالی که خود را حزب‌ا… می‌نامند و رهبرشان، غیورمردی به نام سیدحسن نصرا… است. نه تنها شکست خورد که اقرار و اعتراف به شکست نماید.
تلک عشرة کامله؛ این ده عنایت الهی است...
اینها و ... همه تحقق یافت. همه وعده الهی بود همه را شاهد بودیم یا نبودیم. دیدیم یا شنیدیم؛ اما تحقق یافت.
کسی باور نمی‌کند یا باورش سخت است؛ روزی کاخ سفید چون کاخ سبز نابود و مضمحل گردد (گرچه اکنون بیشتر این موضوع باور کردنی است و اندیشمندان بسیاری به این باور رسیده‌اند).
کسی باور نمی‌کند یا باورش سخت است سازمان ملل و شورای امنیت و تمام سازمانهایی که به نام ملل، ملتها را چپاول می‌کنند به اضمحلال درآیند.
کسی باور نمی‌کند یا باورش سخت است؛ مستضعفان عالم روزی از این استضعاف درآیند.
کسی باور نمی‌کند یا باورش سخت است؛ این همه ظلم و جنایت و خونریزی روزی پایان پذیرد.
کسی باور نمی‌کند یا باورش سخت است؛ باطل رفتنی باشد.
اما شدنی است وعدة حق تحقق یافتنی است.
«مشت نمونه خروار است» وقتی ظلم و ظالم از منطقه‌هایی برچیده شدند بدون آنکه درباور آید وعده‌های دیگر خدا نیز تحقق می‌یابد.
و از میان تمام وعده‌ها، وعدة « آمدن ولیّ خدا » تحقق یافتنی است. آن عزیز، آن موعود، آن فرزند عزیز رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم، آن فرزند علی، فاطمه، حسن و حسین علیهم السلام پا به میدان می‌نهد و با انقلابی عظیم، طومار ظلم و ستم برچیده خواهد شد. پس باور کردنی است و وعدة خدا محقق شدنی.
به امید آن روز
رسول حق منش
